Na podstawie ustawy z dnia 21 czerwca 1921r. wybrano demokratyczne władze Więcborka czyli burmistrza jego zastępce i członków magistratu wraz z radą miejską. Burmistrzem komisarycznym został powołany Pan Jan Kabat i E. Piotrowski, a następnie po nim objął ten urząd L. Chmielnicki. Skład Rady Miejskiej pierwszej kadencji w odrodzonej Rzeczpospolitej był następujący: 1) Jan Bracka – kupiec, 2) Ignacy Pankanin – kupiec, 3) Marian Przybylski – aptekarz, 4) Antoni Barganowski – urzędnik sądowy Sądu w Więcborku, 5) Alojzy Zuchowski – kancelista sądowy w Więcborku, 6) Wilhelm Hackbarth – kupiec, 7) Jan Kabat – ogrodnik, 8) Bernard Zakrzewski – rektor szkoły powszechnej w Więcborku, 9) Franciszek Krebs – doktor medycyny więcborskiego szpitala, 10) Franciszek Młodzik – kupiec, 11) Juliusz Richter – zegarmistrz, 12) Augustyn Gondek – urzędnik kolejowy na stacji w Więcborku, 13) Franciszek Kucharski – kupiec, 14) Franciszek Korthals – robotnik kolejowy, 15) Lucjan Klimaszewski – handlarz bydłem, 16) Antoni Berndt – właściciel ziemski, 17) Aleksander Masiak – bednarz, 18) Paweł Różniak – robotnik kolejowy. Członkami magistratu czyli Zarządu Miejskiego zostali wybrani: Jan Bracka, Jan Kabat, Antoni Barganowski, Wilhelm Hackbarth. W sierpniu 1922 r. Rada Miejska wybrała stałego Burmistrza Więcborka którym został Pan Piotr Lindecki. Wybrany na 12 lat pełnił tą funkcję od 01 września 1922 r. do 31 sierpnia 1934 r.

Skład Rady Miejskiej w następnych latach był następujący od 1933 r. stanowiło ją 12 radnych. Przynależność polityczną podaję według protokołu z posiedzenia Rady Miejskiej w Więcborku z dnia 02 stycznia 1934 r. 1) Franciszek Młodzik – kupiec (Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem) 2) Edward Arndt – kierownik Zakładu Diakonis w Więcborku, 3) Roman Nowicki – dentysta (Stronnictwo Narodowe) 4) Józef Stasiewski – cieśla (Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem), 5) Aleksy Fojut – przemysłowiec (Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem), 6) Franciszek Krebs – lekarz, 7) Alojzy Sankowski – naczelnik poczty w Więcborku (Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem), 8) Franciszek Cieślik – rolnik (Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem), 9) Oskar Gumpert – weterynarz, 10) Aleksander Masiak – bednarz (Narodowa Partia Robotnicza), 11) Onufry Ziarnkowski – kupiec (Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem), 12) Józef Lubiński – chałupnik (Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem). Członkami magistratu czyli Zarządu Miasta Więcbork zostali wybrani: Franciszek Kucharski – wiceburmistrz, Jan Bracka – kupiec, Marian Przybylski – aptekarz, Albin Umiński – restaurator, wszyscy należący do Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem.

W latach trzydziestych minionego stulecia powstała na przedmieściach Więcborka Rezydencja Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Profesora Ignacego Mościckiego, oraz kolejne dwie rezydencje Rządu i Prezydenta II RP w zamku w Runowie Krajeńskim i Stebionku ówczesna gmina zbiorowa Więcbork. W Więcborku dochodzi do licznych wizyt Prezydenta Ignacego Mościckiego, oraz przedstawicieli ówczesnego Rządu RP z Marszałkami Polski Józefem Piłsudskim i Edwardem Rydzem Śmigłym oraz ministrami i generalicją II RP. W Więcborku odbywały Prezydenckie Polowania Reprezentacyjne. W tym czasie działały w Więcborku Urząd Celny, Szpital Powiatowy, Sąd Grodzki z Więzieniem, Komisariat Policji Państwowej, Straż Pożarna, Urząd Skarbowy, Dworzec i Stacja Węzłowa PKP oraz siedziba Loży Masońskiej, która mieściła się w pałacu w Sypniewie.

Obok rezydencji prezydenckiej na przedmieściach Więcborka i w zamku w Runowie Kr. działał jeszcze pałac myśliwski Prezydenta RP Ignacego Mościckiego w Stebionku gmina Więcbork przy granicy Polsko – Niemieckiej. Warto przypomnieć, że już od 1900 r. miasto Więcbork posiadało własny gaz miejski, oraz prąd elektryczny co dawało przeogromne możliwości rozwoju na ówczesne czasy. Z ówczesnych organizacji Polskich trzeba wspomnieć 289 letnie Kurkowe Bractwo Strzeleckie w Więcborku, Towarzystwo Gimnastyczne Sokół, Towarzystwo Rodzin Katolickich, Towarzystwo Powstańców i Wojaków, Związek Hallerczyków, Związek Oficerów Rezerwy Ziemi Zachodnich, Towarzystwo Polek, Towarzystwo Szkół Ludowych.

W mieście Więcbork działały liczne polskie partie polityczne takie jak: Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem, PSL Piast, Chrześcijańska Demokracja, Chrześcijańsko-Narodowe Stronnictwo Pracy, Narodowa Partia Robotnicza i inne. W tym czasie w Więcborku działały różne związki wyznaniowe i tak w mieście działał Zakon Ewangelickich Sióstr Diakonistek utworzony w 1898r. liczący 350 osób z oddziałami w Lwowie, Warszawie i Gnieźnie był to największy zakon ewangelicki w Polsce. W mieście działał Zakon Katolickich Sióstr Franciszkanek, Zakon Misjonarzy Ewangelickich w Wituni, wówczas Witunia była terytorialnie częścią miasta Więcbork .

W Więcborku od zarania działał Kościół Katolicki obecny kościół jest już czwartym zbudowanym w tym samym miejscu w latach 1772 r. -1778 r. przez hrabiów Potulickich z Więcborka. W 1405 r. Proboszczem Parafii Więcborskiej był Aleksy (Dominus Alexisus). Jego jako ówczesnego plebana wymienił Sędziwój Pęperzyński w akcie dotacyjnym z 1405 r. dla parafii Więcborskiej. Więcbork przez długie lata był siedzibą dekanatu katolickiego, natomiast 08. 07. 1793 r. Oficjał kamieński Ksawery Józef de Trzebiatowski przenosi siedzibę Konsystorza do Więcborka, czyli Kolegiatę Rzymskokatolicką.

W mieście działała od XV w. Synagoga Żydowska, ta ostatnia wybudowana została w 1811 r. przy obecnej ul. Hallera 11 oraz dwa Zbory (kościoły) Ewangelickie, główny Zbór Ewangelicki z 1786 r. wybudowano z inicjatywy i dotacji Króla Pruskiego był to przepiękny zbór z wierzą zegarową, obiekt zniszczyli miejscowi komuniści na przełomie lat 70-tych i 80-tych minionego stulecia przerabiając go na dom kultury przy ul. Pocztowej 2. Tej barbarzyńskiej dewastacji i świętokradztwu towarzyszyły liczne protesty mieszkańców i kościoła katolickiego oraz ewangelickiego. Obiekt był perłą zabytkową najwyższej klasy muzealnej . Kolejny Zbór Ewangelicki na ul. Rybackiej powstał nieco później i zachował się do dni dzisiejszego, a obecnie przerabiany jest przez burmistrza Więcborka na centrum aktywizacji dzieci i osób wykluczonych.. W Klasztorach Ewangelickich Diakonistek w Więcborku obecnie LO i LE oraz Misjonarzy w Wituni działały kaplice klasztorne, gdzie również odprawiano nabożeństwa. Oba klasztory zostały zniszczone przez więcborskich komunistów w PRL !

Pomimo wielorodności wyznaniowej katolickiej, ewangelickiej i żydowskiej wszyscy mieszkańcy Więcbork żyli w zgodzie i wzajemnym poszanowaniu.W tym czasie miasto Więcbork liczyło 4200 osób. W mieście i Gminie Zbiorowej Więcbork było najwięcej Polaków w całym powiecie sępoleńskim, w tym gronie była cała moja rodzina o nazwisku Bracka.